IDS در مقابل IPS: کدام یک ایمن تر است؟

IDS در مقابل IPS: کدام یک ایمن تر است؟

هر حمله سایبری چالش های منحصر به فردی را ایجاد می کند: راه حل های امنیتی یک اندازه به ندرت موثر هستند. گاهی اوقات دو روش خاص به عنوان راه حل های جایگزین برای مبارزه با تهدیدات مقایسه می شوند: سیستم های تشخیص نفوذ (IDS) و سیستم های پیشگیری از نفوذ (IPS).این دو سیستم شباهت های زیادی دارند و بسته به توانایی ها و نیازهای خاص شرکت یا مدیران وب سایت می توانند به همان اندازه مفید باشند. بنابراین در این پست HiVPN خواهید فهمید که تفاوت IDS و IPS چیست؟

IDS در مقابل IPS

• سیستم تشخیص دستورالعمل (IDS)

IDS ترافیک ورودی را برای تهدیدات احتمالی و حملات سایبری اسکن می کند. آنها با استفاده از روش‌های تشخیص مختلف (در ادامه در مورد آنها بیشتر توضیح می‌دهند)، هر گونه فعالیت مشکوکی را که ممکن است شبکه‌ها یا دستگاه‌هایی را که پوشش می‌دهند تهدید کند، بررسی می‌کنند. سیستم پس از شناسایی یک اقدام مشکوک یا ممنوع، گزارشی را برای یک وب سایت یا مدیر شبکه ارسال می کند.

• سیستم های پیشگیری از نفوذ (IPS)

IPS رویکرد پیشگیرانه تری دارد و در صورت شناسایی تهدید، سعی خواهد کرد ترافیک ورودی را مسدود کند. این فرآیند مبتنی بر مکانیسم‌های شناسایی مشابه IDS است، اما از آنها با اقدامات پیشگیرانه پیشگیری می‌کند.

سیستم های تشخیص نفوذ چگونه کار می کنند؟

IDS اساساً مراقبی است که دشمن ورودی را شناسایی می کند و به مافوق آن هشدار می دهد. مواظب خود فقط برای اسکن تهدیدها است نه خنثی کردن آنها. این سیستمی است که برای کار همزمان با ادمین‌های انسانی طراحی شده است که می‌توانند به هر تهدید منحصربه‌فرد به طور مؤثر پاسخ دهند. بیشتر IDS ها به این دو دسته تقسیم می شوند:

• سیستم تشخیص نفوذ شبکه (NIDS):یک NIDS ترافیک شبکه را برای هرگونه تهدید بالقوه، بدون تمرکز بر یک دستگاه نظارت می کند. این سیستم ترجیحی برای مدیرانی است که اکوسیستم بزرگی از سخت افزار یا برنامه های کاربردی متصل را اجرا می کنند. با یک NIDS، آنها می توانند شبکه گسترده تری ایجاد کنند.
• سیستم تشخیص نفوذ میزبان (HIDS):این رویکرد بسیار خاص تر از NIDS است. بر خلاف همتای خود، HIDS تنها بر روی یک «میزبان» متمرکز می‌شود، دستگاهی مانند رایانه یا سرور. علاوه بر نظارت بر ترافیک ورودی که سخت‌افزار دریافت می‌کند، نرم‌افزار آن دستگاه را نیز برای هر گونه فعالیت غیرعادی اسکن می‌کند.

درک این نکته مهم است که این سیستم ها متقابل نیستند. در حالی که NIDS می‌تواند پیشرفت‌های امنیتی بزرگی را در سراسر شبکه ارائه دهد، HIDS حفاظت خاص دستگاه را ارائه می‌کند. این دو رویکرد با هم می توانند ابزارهای عالی برای بهبود امنیت در همه سطوح ارائه دهند.

روش های تشخیص

دو استراتژی تشخیص وجود دارد که عمدتاً توسط IDS استفاده می شود. هر دو مزایا و معایب خاص خود را دارند و کاربرد آنها تا حد زیادی به زمینه بستگی دارد.

• سیستم های مبتنی بر ناهنجاری بر اساسیک درک از پیش تعیین شده از فعالیت شبکه “غیر مشکوک” عمل می کنند. این بدان معناست که در حین نصب نرم افزار، ادمین ها قوانینی را برای فعالیت “عادی” تعریف می کنند، بنابراین به سیستم اجازه می دهند تا “یاد بگیرد” چه چیزی عادی است. هنگامی که یک سیستم مبتنی بر ناهنجاری تعریف می کند که چه چیزی ترافیک کاربر «عادی» در نظر گرفته می شود، می تواند رفتارها را مقایسه کند و تشخیص دهد که چه زمانی غیرعادی می شوند.
• سیستم های مبتنی بر امضابه پایگاه داده از پیش تعیین شده تهدیدات شناخته شده و رفتارهای مرتبط با آنها متکی هستند. یک IDS مبتنی بر امضا، هر بخش از ترافیک ورودی را اسکن کرده و آن را با “لیست سیاه” خود مقایسه می کند. این فهرست می‌تواند حاوی هر چیزی باشد، از بسته‌های داده مشکوک مرتبط با حمله DDOS گرفته تا خطوط موضوع ایمیل که قبلاً به بدافزار پیوند شده‌اند .

هر دو سیستم مزایا و معایب خود را دارند. تشخیص مبتنی بر ناهنجاری به احتمال زیاد رفتار غیر مخرب را با یک تهدید اشتباه می‌کند، زیرا هر چیزی که از درک آن از «عادی» منحرف شود، زنگ هشدار را به صدا در می‌آورد. البته اگر از IDS استفاده کنید مشکل بزرگی نیست، زیرا مانند IPS به جای مسدود کردن کل ترافیک، به سادگی به انسان اطلاع می دهد.

سیستم‌های مبتنی بر امضا فاقد سیالیت و قابلیت‌های یادگیری ماشینی هستند که IDS مبتنی بر ناهنجاری از آن سود می‌برد. هر پایگاه داده ای از تهدیدات محدود است و الگوهای حمله جدید به طور مداوم ظاهر می شوند. اگر لیست به‌روزرسانی نشود، سیستم نمی‌تواند تهدید را دریافت کند.

بنابراین، هنگام انتخاب بهترین روش تشخیص برای IDS خود، شرکت‌هایی که وب‌سایت‌های پر ترافیک را اجرا می‌کنند باید به گزینه مبتنی بر ناهنجاری متمایل شوند.

سیستم های پیشگیری از نفوذ چگونه کار می کنند؟

ساده ترین راه برای درک یک IPS این است که آن را به عنوان یک IDS با یک ویژگی اضافی (و احتمالاً تغییر دهنده بازی) ببینید: پیشگیری فعال.

وقتی صحبت از شباهت ها به میان می آید، بیشتر IPS ها را می توان در امتداد همان خطوط IDS به شبکه گسترده و میزبان خاص طبقه بندی کرد. همچنین، یک IPS تهدیدها را تقریباً به روش IDS با استفاده از لیست سیاه امضا یا روش مبتنی بر ناهنجاری شناسایی می کند.

تمایز اصلی بین این دو سیستم زمانی مشخص می شود که یک IPS یک تهدید بالقوه را شناسایی کند. به جای اطلاع دادن به یک مدیر انسانی، بلافاصله یک فرآیند پیشگیرانه را راه اندازی می کند و اقدامات هر کسی که ترافیک مشکوک را ارسال می کند مسدود و محدود می کند.

بسته به نرم افزار، یک IPS می تواند بسته داده مشکوک را رد کند یا فایروال شبکه را درگیر کند . در موارد شدید، می تواند اتصال را به طور کلی قطع کند و وب سایت یا برنامه را برای هرکسی که تهدید می داند غیرقابل دسترسی باشد.

تفاوتIDS و IPS

در نگاه اول، IPS ممکن است بسیار موثرتر از IDS به نظر برسد. چرا می خواهید فقط تهدیدات سایبری ورودی را شناسایی کنید در حالی که می توانید به طور خودکار از آنها جلوگیری کنید؟

یکی از مشکلات IPS مربوط به موارد مثبت کاذب است. این اغلب اتفاق نمی‌افتد، اما وقتی این اتفاق می‌افتد، سیستم با همان تفاوت‌هایی که یک مدیر انسانی پاسخ می‌دهد پاسخ نمی‌دهد. پس از شناسایی، تهدید درک شده بلافاصله مسدود می شود، حتی اگر اشتباهی وجود داشته باشد. این ممکن است منجر به غیرفعال شدن یا حذف عملکردهای وب سایت برای کاربران غیر مخرب بدون نظارت انسانی شود.

IDS یک حمله یا یک بسته مشکوک را مسدود نمی کند، بلکه آن را شناسایی می کند و به مدیران وب سایت هشدار می دهد. اگرچه این سیستم ممکن است سریع‌ترین نباشد، اما به مدیران انسانی اجازه می‌دهد تا در مورد نحوه جلوگیری از تهدید تصمیم نهایی را بگیرند. این ممکن است استراتژی بهتری نسبت به تکیه بر یک سیستم خودکار خطاپذیر به عنوان تنها داور ترافیک وب سایت باشد.

اگر منصف باشیم، نرم افزار IPS در حال بهبود است و تعداد موارد مثبت کاذب در حال کاهش است. بنابراین، این سیستم می‌تواند راه‌حل خوبی برای وب‌سایت‌هایی باشد که به حجم بالایی از ترافیک بدون اختلال متکی هستند.